
Stworzenie sprawnie działającego systemu wentylacyjnego to spore wyzwanie. Błędy mogą Cię słono kosztować i to w długiej perspektywie – więc warto zwrócić szczególną uwagę na kluczowe aspekty, jak chociażby to, jak łączyć rury spiro. Zobacz, jak to zrobić poprawnie i z myślą o efektywnym działaniu systemu przez lata.
Z tego wpisu dowiesz się:
do czego służą rury spiro,
czego potrzebujesz do ich połączenia,
jak przeprowadzić montaż krok po kroku.
Zastanawiając się nad tym, jak połączyć rury spiro w szczelny system, warto wiedzieć, że masz do dyspozycji więcej niż jedno prawidłowe rozwiązanie. W przypadku tych elementów w grę wchodzą aż 3 metody montażu:
łączenie mechaniczne – polega na włożeniu między dwie rury specjalnego elementu (np. nypla lub mufy) i zabezpieczeniu całości wkrętami, nitami lub opaskami zaciskowymi,
zgrzewanie – sposób wykorzystywany w okolicznościach przemysłowych. Sprowadza się do podgrzania elementów do takiej temperatury, w której zaczynają się topić, i dociśnięcia ich do siebie,
klejenie – w tym przypadku użytek znajduje specjalny klej do montażu. Trzeba pamiętać, że takie działanie sprawdzi się tylko wtedy, gdy system wentylacji nie jest poddawany dużym obciążeniom.
W domowych warunkach najczęściej wybierana jest pierwsza metoda. W dalszej części artykułu przedstawimy Ci, jak ją zastosować w praktyce.

Zanim przystąpisz do pracy, upewnij się, że masz pod ręką wszystkie potrzebne akcesoria i narzędzia. Dzięki temu wykonanie tej czynności przebiegnie sprawnie, a rezultat okaże się satysfakcjonujący. Przygotowując się do tego zadania, wyposaż się przede wszystkim w:
2 rury spiro, które zamierzasz ze sobą połączyć,
piłę do metalu lub przecinarkę tarczową do ich docięcia,
złączkę (nypel, redukcję lub mufę),
nity, opaskę zaciskową lub wkręty samowiercące,
papier ścierny,
uszczelkę gumową EPDM lub taśmę samoprzylepną aluminiową.
Aby prawidłowo przeprowadzić łączenie tych elementów, postępuj zgodnie z poniższą instrukcją.
Zmierz rury i dotnij je na pożądaną długość, uwzględniając przy tym długość elementu łączącego. Zadbaj o to, aby ich krawędzie były równe i gładkie. Pomoże Ci w tym papier ścierny.
Najczęściej wykorzystywane są nyple (złączki zewnętrzne) i mufy (złączki wewnętrzne). Oba rodzaje występują w różnych rozmiarach do wyboru.
Jeśli rury, które zamierzasz połączyć, mają różne średnice, zastosuj złączkę redukcyjną. Dzięki temu przewód wentylacyjny będzie dobrze spełniać swoją funkcję bez konieczności wymiany za dużego lub za małego elementu. W miejscach, w których potrzebne są rozgałęzienie lub zmiana kierunku przewodu wentylacyjnego, przydadzą się natomiast trójniki i kolanka.
Nałóż obie rury na mufę lub włóż je do środka nypla. Upewnij się, że masz do czynienia z właściwym rozmiarem tego elementu i że końce są wsunięte odpowiednio głęboko. Na większości elementów znajdują się widoczne ograniczniki, które Ci to ułatwią.
Rury i złączki powinny być dobrze dopasowane, aby po połączeniu tworzyły szczelny tunel. W związku z tym włożenie jednego elementu w drugi może okazać się dość trudne. Aby ułatwić sobie to zadanie, możesz lekko obracać rurą podczas jej wsuwania w mufę lub nypel.
O ile łącznik nie jest wyposażony w uszczelkę, możesz zadbać o to na własną rękę. Posłuży Ci do tego np. gumowa uszczelka EPDM lub taśma samoprzylepna aluminiowa.
Użyj nitów, wkrętów samowiercących lub opaski zaciskowej, aby unieruchomić element łączący i rury w jednej pozycji. Zadbaj o to, aby połączenie było odpowiednio szczelne.
Uruchom system wentylacyjny i sprawdź, czy powietrze nie ucieka przez jakąś szczelinę. Jeśli zauważysz jakieś nieprawidłowości, napraw je od razu, modyfikując ułożenie opasek lub nitów.

Nieprawidłowo wykonane łączenie rur spiro może wpłynąć negatywnie na działanie systemu wentylacji, co z kolei będzie skutkować skróceniem jego żywotności i zwiększonym zużyciem energii. Odczujesz to także pod postacią hałasu wydobywającego się z przewodów wentylacyjnych po uruchomieniu ciągu.
Błędem, którego należy unikać podczas łączenia rur spiro, jest niestosowanie się do zaleceń producenta dotyczących maksymalnej odległości pomiędzy obejmami. Najczęściej jest to 1,5 m, choć warto upewnić się, jak to wygląda w przypadku danego elementu.
Zwróć też uwagę na właściwe opracowanie rur przed przystąpieniem do pracy. Drobne rowki i zadziory mogą wydawać się mało istotne, ale to właśnie przez nie będzie przesączać się powietrze, prowadząc do nieszczelności systemu. O ile nie wyrównasz tej powierzchni przed montażem, uzyskanie trwałego i szczelnego połączenia okaże się trudne, nawet jeśli zastosujesz dodatkowe uszczelnienie, np. pod postacią taśmy metalizowanej czy gumowej uszczelki.